Profesor Otto Gerhard Oexle urodził się 28 sierpnia 1939 r. w Singen am Hohentwiel, gdzie też w 1958 r. zdobył maturę. W tymże roku rozpoczął naukę na uniwersytecie w Freiburgu: początkowo studiował germanistykę, historię i romanistykę, a od semestru zimowego 1960/1961 kontynuował już tylko studia historyczne i romanistyczne. Naukę we Freiburgu uzupełnił dodatkowo studiami na uniwersytetach w Poitiers we Francji oraz Kolonii w Niemczech.
28 maja 1965 r. uzyskał stopień doktora, którego podstawą - oprócz zdanego egzaminu - była dysertacja "Genealogie Karolingów z Metzu" (Karolingergenealogien aus Metz), napisana pod kierunkiem profesora Gerda Tellenbacha. 1 września 1965 r. znalazł pracę jako asystent na uniwersytecie w Monastyrze (Műnster), gdzie m.in. uczestniczył w realizacji kierowanego prze profesora Karla Schmida projektu badawczego "Osoby i wspólnoty".
29 stycznia 1973 r. uzyskał na uniwersytecie w Monastyrze, na podstawie pracy "Społecznohistoryczne badania wspólnot religijnych na terenie zachodniofrankijskiego obszaru wpływów" (Sozialgeschichtliche Forschungen zu geistlichen Gemeinschaften im westfränkischen Einflubereich) oraz przeprowadzonego przewodu stopień doktora habilitowanego. Wkrótce potem - 1 maja 1973 r. - został mianowany docentem, a już dwa lata później - 1 kwietnia 1975 r. - otrzymał tytuł profesora.
W 1975 r. pracował przez semestr w Izraelu jako profesor gościnny (Gastprofessor) na Uniwersytecie w Tel Awiwie, a od października 1980 r. przeniósł się na uniwersytet w Hanowerze, gdzie uzyskał stanowisko profesora (C4).
1 marca 1987 r. powołano Go na stanowisko dyrektora Instytutu Historycznego Maxa Plancka w Getyndze, a 18 stycznia 1988 r. został profesorem honorowym (Honorarprofessor) na tamtejszym uniwersytecie.
Profesor Otto Gerhard Oexle, jeden z najwybitniejszych współczesnych historyków niemieckich, zajmuje się głównie historią społeczną średniowiecza (ze szczególnym uwzględnieniem problemów memorii w tym okresie, rycerstwa, zakonników, życia stanowego, biedy, pokoju oraz przede wszystkim - czego dowodem jest również opublikowana w Polsce książka - grupami społecznymi w ówczesnym społeczeństwie). Oprócz tego interesuje się historią nauki, przede wszystkim nauk społecznych w XIX i XX w., czego owocem jest m.in. współredagowana przez Niego (wspólnie z Winfriedem Schulze), bardzo interesująca, i co jest w historii pewnym ewenementem, już po roku wznowiona, monografia o historykach niemieckich w czasach narodowego socjalizmu (Deutsche Historiker im Nationalsozialismus, Frankfurt am Main 1999 i 2000), a także zajmuje się teorią historii poznania. W sumie profesor Oexle jest autorem - nie licząc mniejszych prac i recenzji - ponad 180 monografii i innych książek oraz różnych artykułów i przyczynków naukowych.
Profesor Otto Gerhard Oexle jest także bardzo aktywnym organizatorem życia naukowego. Podejmuje liczne inicjatywy naukowe, które zyskiwały szeroki oddźwięk nie tylko w Niemczech. Ma również wielkie zasługi dla nawiązania stabilnych kontaktów między nauką polską i niemiecką oraz rozszerzenia bezpośredniej współpracy między badaczami z obydwu krajów.
Profesor Oexle jest również czynnym oraz honorowym członkiem wielu towarzystw i organizacji naukowych w Niemczech i za granicą, m.in. Historischen Kommission bei der Bayerschen Akademie der Wissenschaft, Akademie der Wissenschaften w Getyndze, Brunschweiger Wissenschaftlicher Gesellschaft, Royal Historical Society London, Arbeitskreises fűr moderne Sozialgeschichte (Heidelberg), Vereinigung fűr Verfassungsgeschichte, Konstanzer Arbeitskreises fűr mittelalterliche Geschichte, Russian Associations of Medievalist and Early Modern Historians w Moskwie i wielu innych.
W 2001 r. prof. Otto Gerhard Oexle został wyróżniony doktoratem honoris causa Sorbony (Uniwersytet Paris I/Pentheon).
(Janusz Tandecki)