Przemówienie biskupa Andrzeja Suskiego
Umiłowany Ojcze Święty!
W imieniu delegacji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, władz miasta Torunia i województwa kujawsko-pomorskiego pragnę wyrazić najpierw głęboką wdzięczność za dar tego spotkania, a także uczucia czci i miłości, jakie wraz z całym narodem żywimy dla Następcy św. Piotra i syna polskiej ziemi. Opatrzność sprawia, i jest cudem w naszych oczach, że w Watykanie, niejako w samym sercu chrześcijaństwa, możemy stanąć przed Piotrem naszych czasów i mówić ojczystym językiem, który jest również ojczystą mową Ojca Świętego.
Cor ad cor loquitur. Tak właśnie, mową serca, zostaliśmy ubogaceni przed pięciu laty, podczas pamiętnej wizyty Ojca Świętego w Toruniu. Na trwałe zapisały się w naszych sercach słowa Waszej Świątobliwości, skierowane do świata nauki polskiej w auli Uniwersytetu Mikołaja Kopernika: "Człowiek udoskonala się (...) nie tylko przez zdobywanie abstrakcyjnej wiedzy o prawdzie, ale także przez żywą relację z drugim człowiekiem, która wyraża się przez dar z siebie i przez wierność. (...) wierząc, człowiek zawierza prawdzie, którą ukazuje mu druga osoba" (Jan Paweł II, Toruń, 7 czerwca 1999 r.).
Ojcze Święty! Z wielką radością oczekiwaliśmy na dzisiejsze spotkanie. Jest to radość wielu ludzi nauki, którzy na co dzień poszukują prawdy i dzielą się nią z innymi w poczuciu powołania do ważnej posługi społecznej, jak też ze świadomością, że "ludziom nauki oraz ludziom kultury powierzona została szczególna odpowiedzialność za prawdę - dążenie do niej, jej obrona i życie według niej" (tamże).
Prosimy Ojca Świętego o Apostolskie Błogosławieństwo dla społeczności naszego uniwersytetu, miasta i całego regionu kujawsko-pomorskiego.