Jerzy Żenkiewicz, od 1977 roku zawodowo związany z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika, stale nawiązuje w swych publikacjach do "małej ojczyzny" swojej rodziny, jaką była Litwa Kowieńska. Przez wieki wątki polskie i litewskie w kulturze, języku, życiu politycznym Wielkiego Księstwa Litewskiego przeplatały się tworząc niezwykle ciekawe związki, których symbolami można równie dziś dobrze określić Adama Mickiewicza jak i Czesława Miłosza, także z Litwy Kowieńskiej. Zazwyczaj dziś niewiele się wie właśnie o polskich tradycjach Litwy Kowieńskiej, które trwały w dużej mierze aż po tragiczny rok 1939 i jego konsekwencje.
Autor w swej książce zwięźle i syntetycznie zarysował dzieje litewskie i litewsko-polskie od zarania dziejów do czasów dzisiejszych, dając popularny wykład tych spraw. Szczególny nacisk położył na kwestie mniej znane: ziemie litewskie okresu zaboru, narodziny nacjonalizmu litewskiego od roku 1882, a zwłaszcza okres lat 1919-1989. Książka jest zaopatrzona cennymi aneksami informacyjnymi, w tym Wykazem części majątków polskich na Litwie Kowieńskiej 1919-1939, jak i cennym zestawem unikalnych zdjęć. Jej recenzentami byli wybitni znawcy tej problematyki, profesorowie: Stanisław Alexandrowicz, Sławomir Kalembka oraz Juliusz Bardach.