Laudacja

Wasza Świątobliwość, Ojcze Święty,
Eminencje, Ekscelencje, Wysoki Senacie,
Panie i Panowie,

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu stoi w przededniu obchodów sześćdziesięciolecia naszej Uczelni. Wyrażamy wdzięczność Waszej Świątobliwości, iż możemy razem z Tobą, Ojcze Święty, inaugurować obchody tej rocznicy, zaszczyceni możliwością wręczenia doktoratu honoris causa naszej Uczelni. Zostało nam dane włączyć do naszej wspólnoty akademickiej Papieża-Polaka. Decyzja Waszej Świątobliwości o gotowości przyjęcia tego doktoratu jest dla nas zaszczytem i zobowiązaniem.

Jednomyślna decyzja Senatu naszego uniwersytetu w tej sprawie wyraża szacunek i uznanie dla Ciebie Ojcze Święty jako największego autorytetu współczesnego świata, wielkiego męża stanu, orędownika pokoju i przyjaźni, gorącego polskiego patrioty, budzącego w Polakach poczucie dumy narodowej i pragnienie wolności.

W tym niezwykłym dla nas dniu wspominamy spotkanie Waszej Świątobliwości ze światem nauki polskiej pamiętnego popołudnia 7 czerwca 1999 roku. Ciągle na nowo odczytujemy przesłanie, które wtedy Ojcze Święty skierowałeś do ludzi nauki. To właśnie wtedy uświadomiłeś nam, że jeżeli wiedza i kultura otwarte są na sens i prawdę, to jesteśmy zdolni przekroczyć próg nadziei i odnaleźć na nowo świat tych wartości, które i w nauce są decydujące: godność i szacunek dla Mądrości. Uniwersalizm przesłania Waszej Świątobliwości, które wtedy popłynęło z Torunia, z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, ukazał niewzruszoną nadzieję i wiarę w człowieka niezależnie od historii jego życia i dróg własnych poszukiwań dobra. Był to czas ukazania się encykliki Fides et ratio, mówiącej o owych dwóch skrzydłach, którymi są wiara i rozum, unoszących człowieka ku kontemplacji prawdy.

Ojcze Święty, Twoje wezwanie "Nie lękajcie się", wypowiedziane na początku posługi Kościołowi i światu, było skierowane do wszystkich, a zwłaszcza do mieszkańców podzielonej wówczas Europy. Także Europy centralnej i wschodniej pragnącej wyzwolić się z okowów ideologicznego materializmu. Z miłością, ale i z mocą pasterza ukazywałeś i ciągle ukazujesz "znaki nadziei", których potrzebujemy także i dzisiaj. To, że europejski organizm zaczyna powoli "oddychać" dwoma płucami, wschodnim i zachodnim, że dziedzictwo kulturowe wszystkich narodów europejskich wnosi swój wkład w życie na naszym kontynencie, to wszystko również dzięki i Twojemu, Ojcze Święty, ogromnemu zaangażowaniu w jednoczenie ludzi.

Ojcze Święty, Twoje nauczanie, postawa i świadectwo było dla nas, zwłaszcza w trudnych chwilach, znakiem nadziei i wezwaniem do przemiany. Pozwalało chronić nasze dziedzictwo i kulturę, te wartości, dzięki którym czuliśmy się członkami wielkiej rodziny europejskiej i ludzkiej. Otwarcie, wolność i solidarność, ale też brak lęku i głęboka nadzieja, towarzyszące Twojemu Ojcze Święty przesłaniu, wyprzedzało epokę i nasze partykularne myślenie. "Zostaliśmy sobie przywróceni" - to słowa Waszej Świątobliwości wypowiedziane podczas spotkania z władzami państwowymi w czerwcu 1991 roku w Warszawie - słowa, które uświadomiły nam istotę przeobrażeń.

Wasza Świątobliwość, Ojcze Święty, w imieniu całej społeczności Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, profesorów i studentów, pracowników administracji i obsługi, w imieniu tych wszystkich, którzy stanowią naszą uniwersytecką społeczność, naszą Alma Mater, dziękujemy za moc Twojego słowa i ukazywanie drogowskazów na przyszłość, za troskę o nas wszystkich. Dziękujemy również za możliwość dzisiejszego spotkania z Tobą, Ojcze Święty. Ufamy, że umocni ono nasz Uniwersytet w wypełnianiu misji służby nauce i społeczeństwu.